Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

decori N N

  • 1 decus

        decus oris, n    [DEC-], grace, glory, honor, dignity, splendor, beauty: eius decus sustinere: verum decus in virtute positum est: regium, S.: muliebre, chastity, L.: casti pudoris, O.: sine decore perfugere, in dishonor, S.: decus enitet ore, V.: Inmemores decoris pectora tundunt, beauty, O.— An ornament, glory, boast, decoration, adornment, honor: decora fanorum: senator decus iudiciorum: senectutis: equitum Maecenas, H.: super positum capiti, L.: Pilumno quos ipsa decus dedit, V.: imperatori decori esse, S.: Vitis arboribus decori est, V.— Moral dignity, worth, virtue, honor: virtutis: publicum, of the state, Ta.: civitatis: Oblitus decoris sui, V.: Virtus, fama, decus Divitiis parent, H.— Plur, deeds of honor, honorable achievements, exploits: cum multa referret sua decora, L.: militiae decora, L.: nunc vestra decora recensete, Ta. — Glorious ancestors: longa decora praeferentes, Ta.
    * * *
    glory/splendor; honor/distinction; deeds; dignity/virtue; decorum; grace/beauty

    Latin-English dictionary > decus

  • 2 decus

    1.
    dĕcus, ŏris, n. [Sanscr. daças, fame; Gr. doxa; cf. decet], any thing that ornaments, embellishes, adorns, honors, etc.; ornament, grace, embellishment, splendor, glory, honor, dignity (class. and freq.; a favorite word with Cicero, in oratorical lang.).
    I.
    In gen.
    (α).
    With gen.:

    hostium spolia, decora atque ornamenta fanorum,

    Cic. Verr. 2, 4, 44; cf.:

    senator populi Romani, splendor ordinis, decus atque ornamentum judiciorum,

    id. Caecin. 10, 28; so,

    too, decus ornamentumque senectutis,

    id. de Or. 1, 45, 199; id. Prov. Cons. 11, 28:

    ut hominis decus ingenium, sic ingenii ipsius lumen est eloquentia,

    id. Brut. 15, 59; cf. id. Phil. 2, 22, 54:

    ad decus et ad laudem civitatis,

    id. N. D. 1, 4; cf. id. Brut. 97; cf. also id. Fin. 1, 10 fin.; id. Ac. 1, 9, 33:

    dignitatem et decus sustinere,

    id. Off. 1, 34, 124 et saep.:

    O decus Phoebi et dapibus supremi Grata testudo Jovis,

    Hor. Od. 1, 32, 13:

    lucidum caeli,

    id. Carm. Sec. 2:

    equitum Maecenas,

    id. Od. 3, 16, 20; cf. id. ib. 1, 1, 2 and id. ib. 2, 17, 4: electos juvenes simul et decus innuptarum, the ornaments, i. e. the most beautiful of the maidens, Catull. 64, 78 al.:

    castique decus servare pudoris,

    Ov. M. 13, 480:

    oris,

    i. e. beauty, id. ib. 3, 422:

    decus Asteriae = Asteria decens or pulchra,

    Verg. Cul. 15.—
    (β).
    Absol.: haec omnia, quae habent speciem gloriae contemne...;

    verum decus in virtute positum est,

    Cic. Fam. 10, 12 fin.:

    divitiae, decus, gloria in oculis sita sunt!

    Sall. C. 20, 14; cf. id. ib. 58, 8; id. J. 3 fin.:

    regium,

    id. ib. 72, 2; cf.

    regale,

    Ov. M. 9, 690:

    decus enitet ore,

    Verg. A. 4, 150:

    superimpositum capiti,

    Liv. 1, 34:

    (columnas) scenis decora alta futuris,

    Verg. A. 1, 429:

    muliebre,

    i. e. chastity, Liv. 1, 58:

    immemores decoris liventia pectora tundunt,

    i. e. of their bodily charms, Ov. M. 8, 536:

    imperatori nobilitas, quae antea decori, invidiae esse,

    Sall. J. 73, 4:

    vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvae,

    Verg. E. 5, 32:

    Pilumno quos ipsa decus dedit,

    id. A. 12, 83.—
    II.
    Transf.
    (α).
    A deed of honor:

    tanti decoris testis,

    Tac. A. 15, 50.—Esp., plur., decora, honorable achievements, valiant deeds:

    cum multa referret sua familiaeque decora,

    Liv. 3, 12, 2:

    militiae decora,

    id. 2, 23, 4:

    belli,

    id. 6, 20, 7 (cf.:

    dedecora militiae,

    id. 3, 51, 12):

    Lacedaemonii vetera, Macedones praesentia decora intuebantur,

    Curt. 6, 1, 8.—
    (β).
    Renowned ancestors:

    inter nobiles, et longa decora praeferentes, novitas mea enituit?

    Tac. A. 14, 53; id. Hist. 1, 15.—
    III.
    Esp., moral dignity, virtue, honor:

    cum quod decus antiqui summum bonum esse dixerunt, hic solum bonum dicat, etc.,

    Cic. Leg. 1, 21, 55 (for which, shortly before, solum bonum esse quod honestum esset):

    quos (sc. Epicureos) nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est,

    id. Fin. 2, 14, 44;

    so with honestas,

    id. Fin. 2, 17, 56; cf. ib. 2, 11, 35; id. Off. 1, 5 fin.:

    sed ei (sc. Semproniae) cariora semper omnia quam decus atque pudicitia fuit,

    Sall. C. 25, 3; 54, 5.
    2.
    dĕcus, i, m., v. decussis, init.

    Lewis & Short latin dictionary > decus

  • 3 decor

        decor ōris, m    [DEC-], comeliness, elegance, grace, beauty, charm, ornament: Mobilibusque decor naturis dandus, H.: signa decoris, V.: ovibus sua lana decori est, O.: imperii, Ta.: oris, Ta.— An ornament, decoration: iactura decoris, O.
    * * *
    I
    (gen.), decoris ADJ
    beautiful; pleasing to the senses
    II
    beauty/good looks, decent appearance; ornament; grace/elegance/charm; propriety

    Latin-English dictionary > decor

  • 4 decōrum

        decōrum ī, n    [decorus], seemliness, propriety.
    * * *
    decorum, that which is suitable/seemly, propriety

    Latin-English dictionary > decōrum

  • 5 differentia

        differentia ae, f    [differo], a difference, diversity: honesti et decori: in principiis.— A species: (opp. genus).
    * * *
    difference/diversity/distinction; distinguishing characteristic; different kind

    Latin-English dictionary > differentia

  • 6 decor

    dĕcor, ōris, m. [deceo], what is seemly, becoming; comeliness, elegance, grace, beauty, ornament ( poet. word; in prose perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; v. decus).
    I.
    In gen.:

    Mobilibusque decor naturis dandus et annis,

    Hor. A. P. 157; cf.: suus cuique decor est, Quint. 10, 2, 22; cf.

    also decor quoque a gestu atque a motu venit,

    id. 11, 3, 67;

    and est et in incessu pars non temnenda decoris, etc.,

    Ov. A. A. 3, 299:

    divini signa decoris,

    Verg. A. 5, 647:

    ovibus sua lana decori est,

    Ov. M. 13, 849; cf. Prop. 4 (5), 11, 29.—In rhetor. lang.:

    non decorem compositionis quaerimus, sed facilitatem,

    Quint. 9, 4, 145; cf. id. 9, 4, 44:

    quantum fuerit illis viris decoris in rebus atque personis,

    id. 10, 2, 27 et saep.—In architecture:

    decor est emendatus operis aspectus probatis rebus compositi cum auctoritate, etc.,

    Vitr. 1, 2.—In plur.:

    varii scenai,

    Lucr. 4, 984.—
    II.
    In partic., of personal comeliness, charms, beauty (cf.: decens, no. 2):

    fugit retro Levis Juventa et Decor,

    Hor. Od. 2, 11, 6; Tib. 4, 2, 8; Ov. M. 1, 488; Curt. 8, 4, 23; Tac. H. 2, 1 al.; cf. Vulg. Isa. 33, 17; id. Thren. 1, 6.
    dĕcor, adj., v. decoris.

    Lewis & Short latin dictionary > decor

  • 7 decorum

    dĕcōrus, a, um, adj. [decor], Gr. euprepês.
    I.
    Becoming, fitting, seemly, proper, suitable, decorous (class.).
    (α).
    With dat.:

    QVAE QVOIQVE DIVO DECORAE GRATAEQVE SINT HOSTIAE PROVIDENTO,

    Cic. Leg. 2, 8, 20:

    color albus praecipue decorus deo est,

    id. ib. 2, 18, 45:

    quod virginitati decorum,

    Liv. 2, 13; Quint. 11, 3, 101; cf. ib. § 104, and 11, [p. 523] 1, 33 al.:

    decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus,

    Liv. 2, 6; cf. Tac. A. 1, 12. —
    * (β).
    With abl. (after the analogy of dignus):

    (facinora puerilia) neque te decora neque tuis virtutibus,

    Plaut. Mil. 3, 1, 24 (cf. id. Aul. 2, 2, 43).—
    * (γ).
    With ad (after the analogy of aptus, accommodatus, etc.):

    nos auri venas invenimus et ad usum aptas et ad ornatum decoras,

    Cic. N. D. 2, 60, 151.—
    (δ).
    With pro:

    decorum pro causa ratus,

    Tac. H. 3, 7.—
    (ε).
    Absol.:

    decorus est senis sermo, quietus et remissus,

    Cic. de Sen. 9, 28; cf.:

    vox et actio,

    Quint. 10, 1, 17:

    silentium,

    Hor. Od. 4, 1, 35 et saep.:

    nihil nisi quod honestum decorumque sit admirari,

    Cic. Off. 1, 20:

    omnino si quicquam est decorum, nihil est profecto magis, quam aequabilitas universae vitae,

    id. ib. 1, 31, 111; Quint. 5, 10, 40 al.:

    actuariis minutis Patras accedere... non satis visum est decorum,

    Cic. Att. 5, 9; so with a subject-clause, id. ib. 4, 16, 3:

    dulce et decorum est pro patria mori,

    Hor. Od. 3, 2, 13; Ov. M. 9, 6 (opp. turpe); cf. ib. 13, 309 al.—
    B.
    Subst.: dĕ-cōrum, i, n., in Cic. for the Gr. prepon, that which is seemly, suitable; seemliness, fitness, propriety, decorum (for which Quint. uses decor; cf.: decus init.): ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius quam quid deceat videre. Prepon appellant hoc Graeci: nos dicamus sane decorum; Cic. Or. 21, 70; cf.: id, quod Graece prepon dicitur, decorum dici Latine potest, etc., id. Off. 1, 27 sq.; cf. id. ib. 1, 35; Tac. H. 1, 71.— Plur.:

    vota pro reditu ejus et alia decora,

    id. ib. 3, 47:

    plura tribuere,

    id. ib. 3, 5.
    II.
    Absol., decorated, ornamented, adorned; elegant, fine, beautiful, handsome (not so in Cic.; but freq. in the poets and historians, esp. in Hor. and Tacit.): delubra deum, * Lucr. 2, 352; cf.:

    aedes,

    Hor. Od. 1, 30, 3; and:

    supplicationes et alia decora,

    Tac. A. 3, 47:

    galeae ensesque,

    Verg. A. 11, 194:

    insigne clipei,

    id. ib. 2, 392:

    arma,

    Sall. C. 7, 4 al.:

    membra juventae,

    Verg. A. 4, 559; cf.:

    oculi,

    id. ib. 11, 480:

    pectus,

    id. ib. 4, 589:

    os,

    Hor. S. 1, 8, 21:

    facies,

    id. ib. 1, 2, 87; Sall. J. 6, 1:

    caput,

    Ov. M. 6, 167:

    juventa,

    Tac. H. 1, 53:

    genus,

    id. A. 6, 27 al.:

    palaestra,

    noble, skilful, Hor. Od. 1, 10, 3:

    verba,

    id. S. 2, 7, 41; id. Ep. 2, 1, 73:

    temporibus Augusti dicendis non defuere decora ingenia,

    Tac. A. 1, 1.— Sup.: Zeus decorissimus, Apul. Mag. 4, p. 276, 4.—
    (β).
    With abl., adorned with any thing; shining, beautiful with any thing:

    ductores ostro decori,

    Verg. A. 5, 133; cf. id. ib. 12, 126:

    Phoebus fulgente arcu,

    Hor. Carm. Sec. 61:

    Bacchus aureo cornu,

    id. Od. 2, 19, 30:

    Medi pharetrā,

    id. ib. 2, 16, 2:

    dea formāque armisque,

    Ov. M. 2, 773:

    satis decorus etiam Graeca facundia,

    Tac. H. 2, 80.— With ab:

    voces decorae ab aspectu,

    Col. 6, 1. Adv.: dĕcōrē.
    1.
    (Acc. to no. I.) Suitably, properly, decorously:

    ut ea si non decore, at quam minime indecore facere possimus,

    Cic. Off. 1, 31 fin.; cf. id. de Or. 1, 32, 144; 3, 47, 182; Sall. J. 100 fin.
    * 2.
    (acc. to no. II.), elegantly, charmingly, beautifully: formata d. Jovis species, Cic. poët. Div. 1, 12, 20 (cf. above, decora delubra deum).

    Lewis & Short latin dictionary > decorum

  • 8 decorus

    dĕcōrus, a, um, adj. [decor], Gr. euprepês.
    I.
    Becoming, fitting, seemly, proper, suitable, decorous (class.).
    (α).
    With dat.:

    QVAE QVOIQVE DIVO DECORAE GRATAEQVE SINT HOSTIAE PROVIDENTO,

    Cic. Leg. 2, 8, 20:

    color albus praecipue decorus deo est,

    id. ib. 2, 18, 45:

    quod virginitati decorum,

    Liv. 2, 13; Quint. 11, 3, 101; cf. ib. § 104, and 11, [p. 523] 1, 33 al.:

    decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus,

    Liv. 2, 6; cf. Tac. A. 1, 12. —
    * (β).
    With abl. (after the analogy of dignus):

    (facinora puerilia) neque te decora neque tuis virtutibus,

    Plaut. Mil. 3, 1, 24 (cf. id. Aul. 2, 2, 43).—
    * (γ).
    With ad (after the analogy of aptus, accommodatus, etc.):

    nos auri venas invenimus et ad usum aptas et ad ornatum decoras,

    Cic. N. D. 2, 60, 151.—
    (δ).
    With pro:

    decorum pro causa ratus,

    Tac. H. 3, 7.—
    (ε).
    Absol.:

    decorus est senis sermo, quietus et remissus,

    Cic. de Sen. 9, 28; cf.:

    vox et actio,

    Quint. 10, 1, 17:

    silentium,

    Hor. Od. 4, 1, 35 et saep.:

    nihil nisi quod honestum decorumque sit admirari,

    Cic. Off. 1, 20:

    omnino si quicquam est decorum, nihil est profecto magis, quam aequabilitas universae vitae,

    id. ib. 1, 31, 111; Quint. 5, 10, 40 al.:

    actuariis minutis Patras accedere... non satis visum est decorum,

    Cic. Att. 5, 9; so with a subject-clause, id. ib. 4, 16, 3:

    dulce et decorum est pro patria mori,

    Hor. Od. 3, 2, 13; Ov. M. 9, 6 (opp. turpe); cf. ib. 13, 309 al.—
    B.
    Subst.: dĕ-cōrum, i, n., in Cic. for the Gr. prepon, that which is seemly, suitable; seemliness, fitness, propriety, decorum (for which Quint. uses decor; cf.: decus init.): ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius quam quid deceat videre. Prepon appellant hoc Graeci: nos dicamus sane decorum; Cic. Or. 21, 70; cf.: id, quod Graece prepon dicitur, decorum dici Latine potest, etc., id. Off. 1, 27 sq.; cf. id. ib. 1, 35; Tac. H. 1, 71.— Plur.:

    vota pro reditu ejus et alia decora,

    id. ib. 3, 47:

    plura tribuere,

    id. ib. 3, 5.
    II.
    Absol., decorated, ornamented, adorned; elegant, fine, beautiful, handsome (not so in Cic.; but freq. in the poets and historians, esp. in Hor. and Tacit.): delubra deum, * Lucr. 2, 352; cf.:

    aedes,

    Hor. Od. 1, 30, 3; and:

    supplicationes et alia decora,

    Tac. A. 3, 47:

    galeae ensesque,

    Verg. A. 11, 194:

    insigne clipei,

    id. ib. 2, 392:

    arma,

    Sall. C. 7, 4 al.:

    membra juventae,

    Verg. A. 4, 559; cf.:

    oculi,

    id. ib. 11, 480:

    pectus,

    id. ib. 4, 589:

    os,

    Hor. S. 1, 8, 21:

    facies,

    id. ib. 1, 2, 87; Sall. J. 6, 1:

    caput,

    Ov. M. 6, 167:

    juventa,

    Tac. H. 1, 53:

    genus,

    id. A. 6, 27 al.:

    palaestra,

    noble, skilful, Hor. Od. 1, 10, 3:

    verba,

    id. S. 2, 7, 41; id. Ep. 2, 1, 73:

    temporibus Augusti dicendis non defuere decora ingenia,

    Tac. A. 1, 1.— Sup.: Zeus decorissimus, Apul. Mag. 4, p. 276, 4.—
    (β).
    With abl., adorned with any thing; shining, beautiful with any thing:

    ductores ostro decori,

    Verg. A. 5, 133; cf. id. ib. 12, 126:

    Phoebus fulgente arcu,

    Hor. Carm. Sec. 61:

    Bacchus aureo cornu,

    id. Od. 2, 19, 30:

    Medi pharetrā,

    id. ib. 2, 16, 2:

    dea formāque armisque,

    Ov. M. 2, 773:

    satis decorus etiam Graeca facundia,

    Tac. H. 2, 80.— With ab:

    voces decorae ab aspectu,

    Col. 6, 1. Adv.: dĕcōrē.
    1.
    (Acc. to no. I.) Suitably, properly, decorously:

    ut ea si non decore, at quam minime indecore facere possimus,

    Cic. Off. 1, 31 fin.; cf. id. de Or. 1, 32, 144; 3, 47, 182; Sall. J. 100 fin.
    * 2.
    (acc. to no. II.), elegantly, charmingly, beautifully: formata d. Jovis species, Cic. poët. Div. 1, 12, 20 (cf. above, decora delubra deum).

    Lewis & Short latin dictionary > decorus

  • 9 degenero

    dēgĕnĕro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [degener].
    I.
    Neutr., to depart from its race or kind, to degenerate (class.).
    A.
    Lit.:

    qui a vobis nihil degenerat,

    Cic. Phil. 13, 15:

    Pandione nata, degeneras!

    Ov. M. 6, 635:

    pomaque degenerant succos oblita priores,

    Verg. G. 2, 59; cf. id. ib. 1, 198:

    frumenta,

    Col. 2, 9, 11:

    surculus,

    id. 3, 9, 7:

    hordeum in avenam,

    Plin. 18, 17, 44, § 149; cf. id. 17, 15, 25, § 117:

    Macedones in Syros degenerarunt,

    Liv. 38, 17, 11; 9, 38, 3; Curt. 8, 5, 14. —
    B.
    Trop.
    (α).
    With ab:

    ab hac virtute majorum,

    Cic. Fl. 11, 25; cf. Suet. Ner. 1; so,

    a gravitate paterna,

    Cic. Prov. Cons. 8, 18:

    a parentibus nostris,

    Liv. 22, 14:

    a familia imperiosissima,

    id. 9, 34:

    a civili more,

    Suet. Aug. 17:

    a fama vitaque sua,

    Tac. H. 3, 28:

    non modo a libertate sed etiam a servitute,

    id. G. 45 fin.:

    a Stoicis degeneravit Panaetius,

    Cic. Div. 1, 3, 6; cf. id. Tusc. 2, 25, 60.—
    (β).
    With abl. alone:

    famā,

    Stat. Th. 3, 148.—
    (γ).
    With dat. ( poet.):

    degenerant nati patribus,

    Manil. 4, 78; so,

    Marti paterno,

    Stat. Th. 1, 464:

    patri,

    Claud. IV. Cons. Honor. 366.—
    (δ).
    With ad or in and acc.:

    ad theatrales artes,

    Tac. A. 14, 21:

    in feritatem,

    Plin. 17, 15, 25, § 117.—
    (ε).
    Absol.:

    consuetudo eum et disciplina degenerare non sineret,

    Cic. Verr. 2, 3, 68; id. Brut. 34, 130:

    nec Narisci Quadive degenerant,

    Tac. G. 42; id. A. 14, 21; 15, 68.
    II.
    Act.
    A.
    To cause to degenerate or deteriorate:

    Venus carpit corpus et vires animosque degenerat,

    Col. 7, 12, 11:

    multum degenerat transcribentium fors varia,

    Plin. 25, 2, 4, § 8:

    ni degeneratum in aliis huic quoque decori offecisset,

    i. e. his degeneracy, his vicious character, Liv. 1, 53; see Zumpt, Gram. § 638, N. 1.—
    B.
    With acc. of that from which any thing degenerates, to dishonor, to stain, by degeneracy ( poet., and in post-Aug. prose):

    non degenerasse propinquos (sc. me),

    Prop. 4, 1, 81 (5, 1, 79 M):

    palmas,

    Ov. M. 7, 543:

    famam,

    Stat. Th. 4, 149; id. Silv. 3, 1, 160. — Pass.:

    conspectus degenerati patris,

    Val. Max. 8, 4; cf. Sol. 17, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > degenero

  • 10 desum

    dē-sum, fŭi, esse (ee in deest, deesse, deerit, etc., in the poets per synaeresin as one syll., Lucr. 1, 44; Cat. 64, 151; Verg. G. 2, 233; id. A. 7, 262; 10, 378; Hor. Ep. 1, 12, 24; Ov. M. 15, 354 et saep.; praes. subj., desiet, Cato R. R. 8; perf., defuerunt, trisyl., Ov. M. 6, 585; fut. inf., commonly defuturum esse, as Cic. Div. in Caecil. 1, 2, etc.;

    also defore,

    id. Fam. 13, 63; Caes. B. G. 5, 56; Sil. 9, 248; imperf. subj., deforent, Ambros. Hexaem. 3, 13), v. n., to be away, be absent; to fail, be wanting (for syn. cf.: absum, deficio, descisco, negligo; freq. in all periods).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    non ratio, verum argentum deerat,

    Ter. Ph. 2, 1, 69:

    frigore enim desunt ignes ventique calore Deficiunt,

    Lucr. 6, 360: cf. id. 3, 455; Cato R. R. 8:

    omnia deerant, quae, etc.,

    Caes. B. G. 4, 29 fin.:

    semper paullum ad summam felicitatem defuisse,

    id. ib. 6, 43, 5:

    ibi numquam causas seditionum et certaminis defore,

    Liv. 45, 18:

    quod non desit habentem, etc.,

    Hor. Ep. 2, 2, 52 et saep.:

    non desunt qui, for sunt qui,

    Quint. 4, 5, 11; 8, 3, 85; Plin. 2, 109, 112, § 248.—
    (β).
    With dat. (so most freq.):

    metuo mihi in monendo ne defuerit oratio,

    Plaut. Bac. 1, 1, 3 and 4:

    cui nihil desit, quod, etc.,

    Cic. Rep. 1, 17; cf. id. Lael. 14, 51:

    sive deest naturae quippiam, sive abundat atque affluit,

    id. Div. 1, 29, 61:

    quantum alteri sententiae deesset animi, tantum alteri superesse,

    Caes. B. C. 2, 31; so,

    opp. superesse,

    Cic. Fam. 13, 63; cf.

    opp. superare,

    Sall. C. 20, 11:

    neu desint epulis rosae,

    Hor. Od. 1, 36, 15; id. Ep. 1, 1, 58 et saep.:

    hoc unum ad pristinam fortunam Caesari defuit,

    Caes. B. G. 4, 26 fin.; cf. id. B. C. 3, 2, 2; 3, 96, 2. —
    (γ).
    With in:

    ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis, neque in Crasso redundaret,

    Cic. de Or. 3, 4 fin.; id. Rep. 2, 33:

    in C. Laenio commendando,

    id. Fam. 13, 63 al. —
    (δ).
    With inf. ( poet. and in postAug. prose):

    et mihi non desunt turpes pendere corollae,

    Prop. 1, 16, 7; Sil. 6, 10; Tac. H. 4, 1 al.—
    (ε).
    With quominus:

    duas sibi res, quominus in vulgus et in foro diceret, defuisse,

    Cic. Rep. 3, 30 fin. (ap. Non. 262, 23); Tac. A. 14, 39.—
    (ζ).
    With quin:

    nihil contumeliarum defuit, quin subiret,

    Suet. Ner. 45.—
    (η).
    With ut:

    non defuit, ut, etc.,

    Capitol. Gord. III. 31.—
    II.
    Pregn., to fail, be wanting in one's duty, as in rendering assistance, etc.; not to assist or serve, to desert one, to neglect a person or thing.
    (α).
    With dat.:

    tantum enitor, ut neque amicis neque etiam alienioribus opera, consilio, labore desim,

    Cic. Fam. 1, 9, 17; cf. id. Mur. 4 fin.:

    ne tibi desis,

    that you be not wanting to yourself, neglect not your own advantage, id. Rosc. Am. 36, 104; id. Fam. 5, 12, 2; cf. Hor. S. 1, 9, 56; 2, 1, 17; 1, 4, 134:

    senatu reique publicae,

    Caes. B. C. 1, 1, 3 sq.:

    communi saluti nulla in re,

    id. B. G. 5, 33, 2:

    Timotheo de fama dimicanti,

    Nep. Timoth. 4, 3:

    huic rei,

    Caes. B. C. 3, 93, 2:

    negotio,

    id. ib. 2, 41, 3:

    decori vestro,

    Cic. Rep. 6, 24:

    officio et dignitati meae,

    id. Att. 7, 17, 4; Liv. 3, 50:

    tempori,

    id. 21, 27; cf.:

    occasioni temporis,

    Caes. B. C. 3, 79 et saep.—
    (β).
    Without dat.:

    non deest reipublicae consilium... nos, nos, dico aperte, consules desumus,

    Cic. Cat. 1, 1 fin.; id. Rep. 3, 21:

    qui non deerat in causis,

    id. Brut. 34, 130:

    nec deerat Ptolemaeus,

    Tac. H. 1, 22 fin.
    B.
    To fall short of, miss, fail to obtain:

    ne quis desit gratiae Dei,

    Vulg. Heb. 12, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > desum

  • 11 differentia

    diffĕrentĭa, ae, f. [differo], a difference, diversity (cf.: discrepantia, distantia, discrimen, diversitas, variatio—good prose, esp. freq. in Quint.).
    (α).
    With gen.:

    honesti et decori,

    Cic. Off. 1, 27, 94:

    naturarum,

    id. ib. 1, 31, 112:

    morum,

    Petr. 84, 1:

    personarum, locorum temporumque,

    Quint. 12, 10, 70:

    nostri Graecique sermonis,

    id. 9, 4, 146 et saep.—In plur.:

    Graeci sermonis,

    Quint. 11, 2, 50.—
    (β).
    With in:

    quanta differentia est in principiis naturalibus,

    Cic. Fin. 5, 7, 19; Quint. 3, 7, 25; 3, 8, 37; 7, 2, 48 et saep.—
    (γ).
    Absol.:

    ut facies infinitam habet differentiam,

    Quint. 11, 3, 18; so id. 9, 4, 45.—
    II.
    Esp. a species:

    genus est notio ad pluris differentias pertinens,

    Cic. Top. 7, 31; cf.:

    definitionem omnem ex genere et differentia consistere,

    Gell. 4, 1, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > differentia

  • 12 explano

    ex-plāno, āvi, ātum, 1, v. a.
    * I.
    Lit., to flatten or spread out:

    suberi cortex in denos pedes undique explanatus,

    Plin. 16, 8, 13, § 34.—
    II.
    Trop., of speech, to make plain or clear, to explain (class.:

    syn.: explico, expono, interpretor): qualis differentia sit honesti et decori, facilius intelligi quam explanari potest,

    Cic. Off. 1, 27, 94; cf. Quint. 5, 10, 4:

    rem latentem explicare definiendo, obscuram explanare interpretando, etc.,

    Cic. Brut. 42, 152:

    explanare apertiusque dicere aliquid,

    id. Fin. 2, 19, 60:

    docere et explanare,

    id. Off. 1, 28, 101:

    aliquid conjecturā,

    id. de Or. 2, 69, 280:

    rem,

    id. Or. 24, 80:

    quem amicum tuum ais fuisse istum, explana mihi,

    Ter. Ph. 2, 3, 33:

    de cujus hominis moribus pauca prius explananda sunt, quam initium narrandi faciam,

    Sall. C. 4, 5.— Pass. impers.:

    juxta quod flumen, aut ubi fuerit, non satis explanatur,

    Plin. 6, 23, 26, § 97.—
    2.
    To utter distinctly:

    et ille juravit, expressit, explanavitque verba, quibus, etc.,

    Plin. Pan. 64, 3.—Hence, explānātus, a, um, P. a. (acc. to II.), plain, distinct (rare):

    claritas in voce, in lingua etiam explanata vocum impressio,

    i. e. an articulate pronunciation, Cic. Ac. 1, 5, 19: parum explanatis vocibus sermo praeruptus, Sen. de Ira, 1, 1, 4.— Adv. ex-plānāte, plainly, clearly, distinctly:

    scriptum,

    Gell. 16, 8, 3.— Comp.:

    ut definire rem cum explanatius, tum etiam uberius (opp. presse et anguste),

    Cic. Or. 33, 117.

    Lewis & Short latin dictionary > explano

  • 13 ignoratio

    ignōrātĭo, ōnis, f. [ignoro], want of knowledge or acquaintance, ignorance (freq. in Cic.; elsewh. rare).
    (α).
    With gen. obj.:

    timentibus ceteris propter ignorationem locorum,

    Cic. Rep. 1, 17, 29; so,

    numquam antea visi regis,

    Curt. 3, 12, 17:

    stirpis et generis,

    Cic. Lael. 19, 70:

    dialecticae,

    id. Fin. 3, 12, 41:

    causarum,

    id. Div. 2, 22, 49:

    juris,

    id. Leg. 1, 6, 18:

    maximarum rerum (with summus error),

    id. N. D. 1, 1, 2 fin.:

    veritatis,

    id. ib. 1, 16, 43:

    sui,

    id. Clu. 39, 109:

    virtutis,

    id. Rep. 1, 34:

    decori,

    id. Or. 21, 70:

    facti,

    Dig. 16, 1, 7.—
    (β).
    With de:

    cujus scientiam de omnibus constat fuisse, ejus ignoratio de aliquo purgatio debet videri,

    Cic. Sull. 13, 39 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > ignoratio

  • 14 lucrum

    lū̆crum, i, n. [root laf-; Gr. laô, apolauô; Goth. Laun; Germ. Lohn; cf. Laverna], gain, profit, advantage (syn.: quaestus, compendium; cf.: commodum, fructus).
    I.
    Lit.:

    rem gero et facio lucrum,

    Plaut. Pers. 4, 3, 34:

    quoi di sunt homini propitii lucrum ei obiciunt,

    id. Curc. 4, 2, 44:

    non ego omnino lucrum omne esse utile homini existumo,

    id. Capt. 2, 2, 75:

    lucrum facere (opp. damnum facere),

    id. ib. 2, 2, 77:

    vendendi quaestu et lucro ducerentur,

    Cic. Tusc. 5, 3, 9:

    aliquid ad praedam lucrumque revocare,

    id. Phil. 3, 12, 30:

    qui ex publicis vectigalibus tanta lucra fecit,

    id. Verr. 2, 3, 38, § 86:

    frumentaria lucra exigere,

    id. ib. 2, 3, 37, §

    85: dat de lucro, nihil detrahit de vivo: minus igitur lucri facit,

    id. Fl. 37, 91:

    lucri bonus est odor ex re qualibet,

    Juv. 14, 208: lucro est, it is profitable, advantageous:

    nobis lucro fuisti potius quam decori tibi,

    Plaut. As. 1, 3, 40:

    amanti amoenitas malo est, nobis lucro,

    id. Men. 2, 3, 5:

    quod in divinis rebus sumptumst sapienti lucrost,

    id. Mil. 3, 1, 81; id. Cist. 1, 1, 52: ponere or deputare in lucro, to count as gain:

    omne id deputare esse in lucro,

    Ter. Phorm. 2, 1, 16; 21:

    id ego in lucris pono,

    Cic. Fam. 7, 24, 1; cf.:

    quem sors dierum cunque dabit lucro Appone,

    Hor. C. 1, 9, 14:

    in lucro, quae datur hora, mihi est,

    Ov. Tr. 1, 3, 67: lucri facere, to gain, get the credit of:

    quae ille universa naturali quodam bono fecit lucri,

    Nep. Thras. 1;

    v. lucrifacio: lucrum et damnum,

    profit and loss, Gai. Inst. 3, 150; Ulp. Fragm. 25, 15; cf.:

    qui mensis damnis, quae dentur tempora lucro,

    Juv. 6, 571: quom scis jam senex, tum in otium Te conloces, dum potis ames;

    id jam lucrist, Quor vivas,

    Plaut. Merc. 3, 2, 10:

    de lucro prope jam quadriennium vivimus,

    i. e. as by a miracle, in constant, imminent danger of death, Cic. Fam. 9, 17, 1:

    de lucro tibi vivere me scito,

    Liv. 40, 8, 2:

    qui (Mercurius) me in mercimoniis Juvit lucrisque quadruplicavit rem meam,

    Plaut. Stich. 3, 1, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    Love of gain, avarice:

    lucri pallida tabes,

    Luc. 4, 96:

    impius lucri furor,

    Sen. Hippol. 4, 540.—
    B.
    Wealth, riches:

    omne lucrum tenebris alta premebat humus,

    Ov. Am. 3, 8, 35:

    periculosum semper putavi lucrum,

    Phaedr. 5, 4, 8:

    non turpe lucrum sectantes,

    Vulg. 1 Tim. 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > lucrum

  • 15 Origo

    1.
    ŏrīgo, ĭnis, f. [orior], earliest beginning, commencement, source, descent, lineage, birth, origin (class.; syn. ortus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    originem rerum quaerere,

    Cic. Univ. 3:

    origo tyranni,

    id. Rep. 2, 29, 51:

    principii nulla est origo: nam e principio oriuntur omnia,

    id. ib. 6, 25, 27:

    nullius autem rei causā remotā reperiri origo potest,

    id. Univ. 2, 3:

    rerum genitalis,

    Lucr. 5, 176:

    ab origine gentem (corripiunt morbi),

    Verg. G. 3, 473:

    summi boni,

    Cic. Fin 2, 10, 31:

    omnium virtutum,

    id. ib. 4, 7, 17:

    fontium qui celat origines Nilus,

    source, Hor. C. 4, 14, 45:

    auctore ab aliquo ducere originem,

    to derive one's origin from, to descend from, id. ib. 3, 17, 5:

    mentis causa malae est origo penes te,

    Juv. 14, 226:

    accipere,

    to take its origin, originate, Quint. 5, 11, 19:

    ducere ex Hispaniā,

    to be of Spanish derivation, id. 1, 5, 57: deducere ab aliquo, to derive one's origin from, descend from, Plin. [p. 1279] 6, 20, 23, §

    76: ab aliquo habere,

    to draw one's origin from, descend from, id. 15, 14, 15, § 49:

    trahere,

    id. 5, 24, 21, § 86:

    PATRONVS AB ORIGINE,

    i. e. from his ancestors, Inscr. Fabr. p. 101, n. 232.—
    B.
    In partic.:

    Origines,

    the title of a work by Cato upon the early history of the Italian cities, Nep. Cat. 3, 3:

    quod (M. Cato) in principio scripsit Originum suarum,

    Cic. Planc. 27, 66; id. Sen. 11, 38.—Hence, in allusion to this title: quam ob rem, ut ille solebat, ita nunc mea repetet oratio populi origines;

    libenter enim etiam verbo utor Catonis,

    Cic. Rep. 2, 1, 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    A race, stock, family, Ov. M. 1, 186:

    ille tamen nostrā deducit origine nomen,

    Verg. A. 10, 618:

    Vitelliorum originem alii aliam tradunt: partim veterem et nobilem, partim vero novam et obscuram, atque etiam sordidam,

    Suet. Vit. 1.—Of animals, Verg. G. 3, 473. —
    B.
    Of persons, an ancestor, progenitor, founder:

    Aeneas, Romanae stirpis origo,

    Verg. A. 12, 166:

    celebrant carminibus antiquis Tuisconem deum terrā editum, et filium Mannum, originem gentis conditoresque,

    Tac. G. 2:

    hujus origo Ilus,

    Ov. M. 11, 755:

    mundi melioris origo,

    the creator, id. ib. 1, 79; cf. Stat. Th. 1, 680:

    eaeque (urbes) brevi multum auctae, pars originibus suis praesidio, aliae decori fuere,

    their mother-cities, Sall. J. 19, 1; so Liv. 26, 13; 38, 39; also in sing., id. 37, 37; Inst. 23, 1.
    2.
    Ŏrīgo, ĭnis, f., a female proper name, Hor. S. 1, 2, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > Origo

  • 16 origo

    1.
    ŏrīgo, ĭnis, f. [orior], earliest beginning, commencement, source, descent, lineage, birth, origin (class.; syn. ortus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    originem rerum quaerere,

    Cic. Univ. 3:

    origo tyranni,

    id. Rep. 2, 29, 51:

    principii nulla est origo: nam e principio oriuntur omnia,

    id. ib. 6, 25, 27:

    nullius autem rei causā remotā reperiri origo potest,

    id. Univ. 2, 3:

    rerum genitalis,

    Lucr. 5, 176:

    ab origine gentem (corripiunt morbi),

    Verg. G. 3, 473:

    summi boni,

    Cic. Fin 2, 10, 31:

    omnium virtutum,

    id. ib. 4, 7, 17:

    fontium qui celat origines Nilus,

    source, Hor. C. 4, 14, 45:

    auctore ab aliquo ducere originem,

    to derive one's origin from, to descend from, id. ib. 3, 17, 5:

    mentis causa malae est origo penes te,

    Juv. 14, 226:

    accipere,

    to take its origin, originate, Quint. 5, 11, 19:

    ducere ex Hispaniā,

    to be of Spanish derivation, id. 1, 5, 57: deducere ab aliquo, to derive one's origin from, descend from, Plin. [p. 1279] 6, 20, 23, §

    76: ab aliquo habere,

    to draw one's origin from, descend from, id. 15, 14, 15, § 49:

    trahere,

    id. 5, 24, 21, § 86:

    PATRONVS AB ORIGINE,

    i. e. from his ancestors, Inscr. Fabr. p. 101, n. 232.—
    B.
    In partic.:

    Origines,

    the title of a work by Cato upon the early history of the Italian cities, Nep. Cat. 3, 3:

    quod (M. Cato) in principio scripsit Originum suarum,

    Cic. Planc. 27, 66; id. Sen. 11, 38.—Hence, in allusion to this title: quam ob rem, ut ille solebat, ita nunc mea repetet oratio populi origines;

    libenter enim etiam verbo utor Catonis,

    Cic. Rep. 2, 1, 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    A race, stock, family, Ov. M. 1, 186:

    ille tamen nostrā deducit origine nomen,

    Verg. A. 10, 618:

    Vitelliorum originem alii aliam tradunt: partim veterem et nobilem, partim vero novam et obscuram, atque etiam sordidam,

    Suet. Vit. 1.—Of animals, Verg. G. 3, 473. —
    B.
    Of persons, an ancestor, progenitor, founder:

    Aeneas, Romanae stirpis origo,

    Verg. A. 12, 166:

    celebrant carminibus antiquis Tuisconem deum terrā editum, et filium Mannum, originem gentis conditoresque,

    Tac. G. 2:

    hujus origo Ilus,

    Ov. M. 11, 755:

    mundi melioris origo,

    the creator, id. ib. 1, 79; cf. Stat. Th. 1, 680:

    eaeque (urbes) brevi multum auctae, pars originibus suis praesidio, aliae decori fuere,

    their mother-cities, Sall. J. 19, 1; so Liv. 26, 13; 38, 39; also in sing., id. 37, 37; Inst. 23, 1.
    2.
    Ŏrīgo, ĭnis, f., a female proper name, Hor. S. 1, 2, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > origo

  • 17 praefulgeo

    prae-fulgĕo, si, 2, v. n., to beam or shine forth, to shine greatly, to glitter before or in front of (rare before the Aug. per.).
    I.
    Lit.:

    nitor smaragdi collo praefulget tuo (sc. pavonis),

    Phaedr. 3, 18, 7:

    equus praefulgens unguibus aureis,

    Verg. A. 8, 553:

    equitatus phaleris praefulgens,

    Gell. 5, 5, 3.—
    II.
    Trop.: ne splendore praefulgeant, shine or glitter too much, Auct. Her. 3, 19, 32:

    militarium (rerum) praefulgent nomina,

    Vell. 1, 14, 1:

    praefulgebant Cassius atque Brutus,

    Tac. A. 3, 76:

    Poppaeus Sabinus consulari decore praefulgens,

    id. ib. 13, 45:

    enituit et praefulsit decori et honesti dignitas,

    Gell. 12, 5, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > praefulgeo

См. также в других словарях:

  • DeCori Birmingham — Running back Personal information Date of birth: November 22, 1982 (1982 11 22) (age 28) Place of birth: Atlanta, Texas …   Wikipedia

  • Decori Birmingham — Infobox NFLactive name=Decori Birmingham width= caption= currentteam=Carolina Panthers currentnumber=24 currentpositionplain=Running back birthdate=birth date and age|1982|11|22 birthplace=Atlanta, Texas heightft=5 heightin=10 weight=210… …   Wikipedia

  • Félix Decori — Felix Decori (1er mars 1860 1915) fut un avocat et un homme politique français. L avocat Né à Paris dans une famille corse, études au lycée Charlemagne. Inscrit au stage dès 1883. En 1886 nommé secrétaire de la conférence des avocats dont il est… …   Wikipédia en Français

  • 2002 Arkansas Razorbacks football team — NCAATeamFootballSeason Year=2002 Team= Arkansas Razorbacks Conference=Southeastern Conference Division=West ShortConference=SEC Record=9 5 ConfRecord=5 4 CoachRank= APRank= HeadCoach=Houston Nutt OffCoach=Houston Nutt DefCoach=Dave Wommack… …   Wikipedia

  • 2003 Arkansas vs. Kentucky football game — NCAAFootballSingleGameHeader Name=Longest Game in NCAA Division I A History (joint) Date=November 1, 2003 Year=2003 Visitor School=University of Arkansas Visitor Name Short=Arkansas Visitor Nickname=Razorbacks Visitor Record=4 3 Visitor Visitor… …   Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/D — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V …   Deutsch Wikipedia

  • Liste De Devises Militaires Françaises — Voici 1091 devises militaires françaises au 23 mars 2009. Une devise est une phrase courte ou un aphorisme choisi par une organisation sociale. Elle est un des moyens de communication interne et/ou externe de cet organisme. Sommaire 1 Armée de… …   Wikipédia en Français

  • Liste de devises militaires francaises — Liste de devises militaires françaises Voici 1091 devises militaires françaises au 23 mars 2009. Une devise est une phrase courte ou un aphorisme choisi par une organisation sociale. Elle est un des moyens de communication interne et/ou externe… …   Wikipédia en Français

  • Liste de devises militaires françaises — Voici 1091 devises militaires françaises au 23 mars 2009. Une devise est une phrase courte ou un aphorisme choisi par une organisation sociale. Elle est un des moyens de communication interne et/ou externe de cet organisme. Sommaire 1 Armée de… …   Wikipédia en Français

  • Liste des devises militaires françaises — Liste de devises militaires françaises Voici 1091 devises militaires françaises au 23 mars 2009. Une devise est une phrase courte ou un aphorisme choisi par une organisation sociale. Elle est un des moyens de communication interne et/ou externe… …   Wikipédia en Français

  • 2001 Arkansas Razorbacks football team — NCAATeamFootballSeason Year=2001 Team= Arkansas Razorbacks Conference=Southeastern Conference Division=West ShortConference=SEC Record=7 5 ConfRecord=4 4 CoachRank= APRank= HeadCoach=Houston Nutt OffCoach=Houston Nutt DefCoach= John Thompson… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»